Principáu d'Asturies

Principáu d'Asturies
Llechera Madrilana

(Bandera) (Escudu d'armes)
Lema: ¡Cagondiós!
Himnu: Nun yes tú
Capital	Villaska
Mayor ciuda	Bruseles
Llingues oficiales	Asturianu, Castellán y xírigues inventáes por Ambás
Fartón Mayor	Jabba the Hutt
Área	Una madreña mui cuca.
Población	1.000.001 non, agora 1.000.000.. non 999.999 bono y baxando!
Moneda	Belarmino
Zona horaria	+1934 GMT
Dominiu n'Internet	.es/html/ast
Códigu telefónicu	+Oxete

¿A madre?, ¡Esto ta n'asturianu!, cagon Dios!, ¡Voi pesllavos la páxina!

• Vicente Álvarez Areces sobre Asturies

¿Eres asturiano?, ¡dime algo en gallego!

• Madrilanu sobre les sos costumes ya cultura

Asturies ye l'elementu númberu 45 de la tabla periódica y tamién un país non nacional dientro d'España. Tien más o menos 1.000.000 d'habitantes, pero cada vegada hai menos, pos colen toos pa Madrid a folgala.

La llingua oficial ye la Española, y por denguna de les maneres l'asturianu, siendo conocida la cabera como ferramienta político-militar de la peligrosa grea asturḷḷale.

Nel Principáu tamién hai ciudaes, nomaes polos sos habitantes ciudades, anque naide nun sepia por qué. Les más habitaes son Bruseles, Xixón, Uviéu, Avilés y dalgunes de les Cuenques Mineres, territoriu inda nun estudiáu pola so pelligrosidá, anque quicias si reuniésemos a tolos habitantes de Cangas del Narcea nún mesmu llugar, la ciudá aportaría a los 10.000.000 d'habitantes. Estos dispersáronse na nomada Migración del Nunhaiperres, onde colaren a llugares d'Europa, anque enantes tamién colonizaren les Amériques, faciéndose pasar por gallegos, pa tracamundiar too lo que-yos diera pola gana y más.

Hestoria

Dempués del Big Bang, y tamién dempués de la formación de la Tierra, creóse un supercontienente llamáu Noreña, pero dellos restos que sobraben, fixeron que se formare Asturies. Tres l'afitamientu d'esta, emprimaron a xurdir los primeros habitantes, o lo que ye lo mesmo, dinosaurios. Nun ye casualidá que Nunyepedia tea unes grabaciones cedíes por Iker Jiménez nes que dos dinosaurios, perdíos na estepa noreñesa, dixeron:

Dinosauriu 1: ¡Cagon Diós! Esto ye fermoso! ¡coime! ¡¡¡¡si hai sidra!!!! ¡Fáeseme'l culu pesicola!

Dinosauriu 2: ¡Cátate, eso estraño d'ellí, son bollos, bollos preñaos! ¡A la mierda Noreña!

Dinosauriu 1: ¡Pos quedámonos equí!

Dinosauriu 2:Gñpnfpfnfofd valdile!(Xintando bollos ún detrás d'otru)

Foron los primeros habitantes de la zona. Colos años ñacieron los humanos y foron dominando'l territoriu, botando a los seres menos intelixentes pa lo que güei conozse como Cantabria.

Na edá de fierro entamense los primeros contautos colos celtes, grandes persones qu'inventaren ente otres coses, el Trisquel. De magar d'equí constrúinse los primeros castros, pa guardar a los asturianos dayuri, camudando la vieya tradición de se guardar adientro d'una borona.

Sobre'l sieglu I a.C., aporten los romanos a tocar los güevos, pero los asturianos resisten a bas de Fabada, dando-y fusu, algamando los 10000 romanos muertos, convirténdose na ferramienta más brava de l'antiguedá. Estos romanos de Rumanía (supongo, nun sé) tuvieron ente 2 meses y venti años pa algamar finar colos astures, fasta qu'un día un antepasáu d'Areces abriera-yos les puertes cola falsa recompensa de mediu bollu puercu del suelu, fechu que sedría lleváu al cine por Frank Miller na so película 300, onde ún de los Espartanos (pallabra que ñaz del atuendu de los sidros de Valdesotu, por tar fechu de cómodu espartu).

Un sieglu dempués lleguen los Visigodos pal Antroxu d'Avilés, y presta-yos tanto que se queden fasta'l sieglu VIII, entamando nel 722 un concursu nomáu Adivina quién muerre este nuechi, nel que astures teníen que matar musulmanes, y los muslmanes teníen que se dexar matar. Foi nesta dómina na que Asturies torna en reinu, pa arrepliegase a Llión nel sieglu X (sieglu porno) , tres d'unos años nos qu'el territoriu sedría nomáu Hunosa. Munchos visigodos folixeros quedáronse refuxaos n'Asturies, ente los que rescamplen Don Pelayu y Arturo Fernández, qu'entá sigue vivu. El primeru entamaría la espulsión de los perceguerosos y civilizaos moros finada por Fernandu'l Católicu y Sabela la Católica, faciéndose evidente que foren ellos y namái ellos los qu'espulsaren a Boabdil, y non los sos exércitos.

Riopedre l'Emperador en Santa María d'Igrafo (1923) de Nicanor Piñole. Cuadru costumista nel que s'aprecien los detáis típicos na vida del rexente castellán, como'l llevantamientu de maletín'.'

Na Edá Media, da-y un sirocazu a un tebergán nomáu Gonzalo Peláez, quien rebela escontra'l rei Riopedre l'Emperador por descobrise que yera un pufista del tamañu del Picu Urriellu. Dalgunes fontes creyen qu'el verdaderu motivu d'esti llevantamientu fore motiváu pola so procedencia, yá que dende el sieglu XIX se conoz que la xente de dicha rexón asturiana tien dellos problemes cola violencia (fenómenu nomáu Síndrome del Paisanón de Teberga por Xovellanos). Nel sieglu XIV entamen los problemes p'Asturies, pues el país torna en Principáu súbditu del Reinu de Castiella y lo que ye peor, entamen poro los viaxes de madrilanos a Perlora. L'orixe de la torna en principáu d'Asturies ñaz d'una disputa marital ente dos foriatos (ún aragonés, otru belga), na que dambos suañen colos brazos d'Asturies.

Ente los sieglos XIV y XVII los únicos fechos renomables son el nacimientu d'Antón de Marirreguera y los sos escritos en dialeuto asturianu, nomáu asina pol famosu ya escelentísimu eruditu hestoriador Gonzalo Anes. Tamién se puede amestar a esta dómina la confeición del Fueru d'Avilés, qu'anque fore escrito nel añu 1085 d.C, finose dellos sieglos dempués (sieglu XVI) por mor de la galbana asturiana.

La Illustración ye el tiempu nel que paez qu'Asturies torna tener daqué d'importancia, coles apariciones de Xovellanos, los condes de Toreno y Campumanes y tamién col fichaxe Lediakhov pol Sporting. A entamos del sieglu XIX, (circa 1998) l'Imperiu Francés mete-yla doblada a Godoy y ye cuando entama la invasión francesa a la Península, fechu qu'aprofita la Tsunta Tseneral (Tseite, Tsino y Tsana tamién) d'Asturies pa-yos declarar la guerra el 25 de mayu de 1808, yá que nun se decataren del detái de qu'Asturies yera un pegoyín na Costa Cantábrica con nun más de 400.000 habitantes y l'Imperiu Francés agospiare media Europa. Como alcordanza de tal amuesta de bravén y arguyu, los caberos gobiernos del Principáu declararen como día nacional el 8 de setiembre (esto tamién foi como amuesa de dalgo, ye dicir, amuesa de retrasu mental y otres cualidaes necesaries p'algamar la Presidencia del Principáu).

A entamos del sieglu XX, emprima goler a ROJO nes principales ciudáes asturianes, fundándose nesta dómina'l SOMA (Sindicatu Opresivu de Mineros d'Asturies) y de la man d'estes idegues pelligroses, surde un sintir nacionaliegu somorguiáu pola mor de qu'Asturies ye una rexón española y enxamás podría tar considerada como nación (espaciu sobencionáu por Intereconomía). Dende la primera década del sieglu hasta los años 30, el país enllénase de revoluciones, fuelgues, actos caníbales y otres coses típiques de la xente d'esquierdes, teniendo como fechos principales la Revolución d'Ochobre de 1934 y la Guerra Civil Espiñola, magar que dalgunos autores de perbona reputación (Jiménez Losantos, Pío Moa, Stanley G. Payne y dellos amigos d'Asturies) insisten qu'el ramalazu esquierdosu-asturḷḷale provocare la nomada Revolución y per ende, la Guerra Civil y la calvicie de Franco, ente otros males. Como ye costume, Asturies fina fecha caldu tres de dambos conflictos, atacada na Revolución pola República y na Guerra Civil pol exércitu (a manes dambes dos del nuesu héroe nacional, Pachín Franco), al que les altes temperatues de Marruecos paez que-yos dieren ganes de ḥoder un puquiñín. Endurante la Guerra, Asturies algamaría la soberanía dos vegaes, sumando ente les dos unes cinco o seyes hores d'independencia, lo que n'Asturies ye conocío como Coses que naide nun sabe pero lluéu saben la biografía de Mourinho.

Dende la fin de la Democracia Orgánica quiciabes un poquín autoritaria (Gonzalo Anes sic.), tamién conocía como Vergoñosa Dictadura, Asturies entra na Democracia a Migayes, carauterizada por proveyer dalgunos drechos (autonomía económica, xudicial y una paguca especial pol retrasu del país, tantu mental como industrial) y refugar de toa mena otros (llibertá llingüística, cultural, autodetermín y cualaquier cosa que fieda a arguyu propiu), tiempu tamién domeñáu por políticos de la taya de Pedro de Silva (cuyo másimu ésitu sedría apaezer nun cantar de Dixebra), Sergio Marqués (el visionariu del URAS), Tini Areces (xeniu perconocíu pola so xestión na preservación del Bollu Preñáu Xabaz) o Jabba the Hutt, hutt d'aspeutu asemeyáu a un políticu madrilanu de nome Francisco Álvarez Cascos.

Demografía

Tabla demográfica d'Asturies

El país cunta con dellos récords na tema demográfica, ente los que destaquen la elevada tasa de natalidá (aproximadamente ñaz un asturianín nuéu cada vegada que na TPA falen n'asturianu) provocando qu'Asturies tea'l crecimientu negativu más altu d'Europa, fechu que enllena d'arguyu a los asturianos. Tamién ta carauterizada pola emigración moza, teniendo por costume fuxir a Madrid, Salamanca o cualaquier asentamientu de más de 100 habitantes lloñe del Principáu, por mor de la perinteresante ufierta llaboral asturiana.

Les principales ciudáes, son, por orde:

Posición	Ciudá	Población
1	Cangas del Narcea¹	6 500
2	Xixón	270 000
3	Uviéu	220 000
4	Corredoria City + Llugones²	60 000
5	Avilés³	40 000
6	Área Metropolitana de Llangréu	38 000
7	Mieres de El CAMINO	25 000
8	Área Metropolitana de So Maxestá el Rei Aureliu	20 000
¹La suma de toos los habitantes reales de Cangas del Narcea espardíos pel mundu algama los 12 456 930 ² Oficialmente ente les dos villes aporten a los 25 000 habitantes, pero tou dios sabe que na Corredoria y Llugones namái hai pufistes y traficantes, y esa xente cunta por trés. ³ Nuneyepedia namái nun foi capaz de facer reconocer a 40 000 de los aprosimadamente 85 000 avilesinos la so procedencia.

Gallegos cruciando l'Eo en patera en direición Asturies. Cada añu, millones de gallegos muerren nes pelligroses agües del ríu Eo, arriescando la so vida por fuxir d'un país feríu pol fame, la Guerra y la emisión ininterrumpida de Luar

Esisten na rexón 78 conceyos (municipios pa la xente de colexu priváu) de los cuales, namái en 40, hai vida intelixente. El restu de dixebres alministratives ta pobláu por vaques, vieyes de les d'Ambás y ultres de la Madalena Morcín.

Xeografía

El Principáu d'Asturies llenda per toos llaos con gandaya, tando pel oeste Galicia, nel este Cantabria (territoriu fundáu por asturianos cola mor de separtase del País Vascu y tener una barrera natural pa evitar una invasión) y nel sur el país del cazurru, tamién conocíu como Lleón. Nel norde llimita col Mar Cantábricu, famosu pola so bravura, belleza y galipote.

Ye una rexón permontañosa, allugada na Cordalera Cantábrica (daqué fecho con cuerdes, naide nun sabe daveres qué ye), que-y val de fastera natural con Llión y Castiella (sapiens natura) cuyu picu más altu debiera ser el Picu Cabrón, yá que esi sí que ye un nome perasturianu; pero non, ye el Picu Urriellu (Naranjo de Vulpex pa la xente sofre d'autismu, retrasu mental y otres zunes mentales), con Ladediós de metros d'altura. Esi picu ta carauterizáu poles munches fazañes algamáes por escaladores madrilanos, como'l tener dio dende Sotres a Poncebos ensin GPS o facer nueche nun campamentu bas ensin Wi-Fi.

Asturies tamién ta invadía polos ríos, que como nel casu de la Cordalera, faen tamién de fastera natural (sapiens natura iterum) l'Eo col País Gayosu y el ríu Deva, allugáu a les afueres de Mieres (ha de sabese que Mieres ye una ciudá ensin fin, con un llargor indetermináu que entá ye oxetu d'estudiu por científicos de toes les universidáes del Mundu, inclusive les de Portugal), que mos separta de Cantabria. El ríu más importante del país ye el Ríu Piles, yá que n'elli los guaḥes pueden esfrutar de les sos agües cálides y serenes. Tres del Piles, sitúase'l Ríu Nalón, el Narcea y el Dâmboviţa, truxíu calderu a calderu pola grea de rumanos qu'aportaren a Asturies nos caberos 10 años

Cultura

Juanele (Juan Castaño Quirós, Xixón, entamos sieglu XIX), cellebrando un descuentu en copes nel Gato Tuerto de Xixón

Deportes

Asturies ye'l trubiecu de munchos depufistes como Juanele (anguañu nel UD Villabona) o Adrián Colunga, tierra na que destaquen clubes como'l C.D. Madalena de Morcín (ganador de la Tebergan Champions League en 2010), S.P. Bertone (Sociedá Pufista), Sporting (anguaño na Primera División Española, siempres xugando col descensu nun por incapacidá pa evitalu, sino por da-y emoción a los sos socios) nel fútbol, el Xixón Baloncestu o Uviéu CB en baloncestu (siguimos cuntando'l Xixón Baloncestu anque desapaeciere porque nun mos alcordamos de dalu equipu más) y dalguna escuadra más como'l Xixón Mariners (fútbol americanu, con un nome tan carapiḥo nun diba ser d'otra disciplina) o'l Xixón Ḥoquei Club, esti caberu nuna disciplina mui masculina y respetada nel país conocida como Ḥoquei Indignu .

Fernando Alonso ye, posiblesmente, el depufista asturianu más famosu, aportando a esti estátus al tener casa en Suiza pa desgravar, y tamién ganar dalgún mundial del campionatu de Fórmula 1 ente 2000 y 2012, lo que mos fai ver que tien el xen del fracasu nacional, presente en tantos otros depufistes como Iván Ania o Javi Villa, anque nel casu de Fernando nun tea tan desendolcáu.

Esisten tamién deportes tradicionales nesta rexón cantábrica, como'l Bolo Asturianu, habiendo como ye costume nestes tierres, una modalidá diferente por caún de les aldees que conformen el país. Ye una disciplina cenciella basada en tirar una bola de madera escontra unos bolos, tamién de madera, pa aforrar perres, anque munches vegáes, col consumu d'alcohol lligáu a esti deporte, la bola de madera ye sustituyía por una botella sidre y los bolos pol paisanu que te debe perres, nomándose nesti casu Cuatriada, términu que ñaz del chinu triada, polo chungo de la xente que participa n'elli.